Τα πασχαλινά έθιμα αρχίζουν το Σάββατο του Λαζάρου. Ο Φτωχολάζαρος είναι μια εξαιρετικά συμπαθητική θρησκευτική μορφή για τον Ελληνικό λαό.
Του Λαζάρου κατά ομάδες τα παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα «λαζαρινά» (πριν μερικά χρόνια σταμάτησε και αυτό το έθιμο να γίνεται στο χωριό μας).
Σε πολλά χωριά της Θράκης γυρίζουν μόνο κορίτσια με κόκκινα φορέματα, οι «Λαζαρίτσες», κρατώντας κούκλα ή σκούπα ντυμένη με κουρέλια. Τα κορίτσια κρατώντας καλαθάκι στολισμένο κτυπούν τις πόρτες των σπιτιών τραγουδώντας:
Ήρτ' ο Λάζαρος ήρταν τα βάγια
ήρτ' η Κυργιακή που τρών' τα ψάρια.
Οι κοτίτσες μας αυγά γεννούνε
κι οι φωλίτσες μας δεν τα χωρούνε.
Δωσ' και μας κι εμάς να τα χαρούμε.
Την Μεγάλη Τετάρτη γίνεται το ευχέλαιο στην εκκλησία και σε πολλά σπίτια. Στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης οι νοικοκυρές ζύμωναν πρόσφορα και τα πήγαιναν στην εκκλησία. Με αυτά ο παπάς έριχνε μικρά τεμάχια στη Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης, που τα έλεγαν «μαργαριτάρια».
Την Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές έβαφαν τα αυγά. Επίσης κρατούσαν την μπογιά σαράντα μέρες, επειδή πίστευαν ότι είναι του Χριστού το αίμα. Αν υπήρχε αυγό από μαύρη κότα το έβαφαν πρώτο και το έβαζαν στο εικονοστάσι. Αν φυλαχθεί κοκκινοπεφτιάτικο αυγό επτά χρόνια γίνεται φυλαχτό για το «μάτι» έλεγαν.
Στην Αίνο κρεμούσαν στον Εσταυρωμένο πετσέτες κεντημένες και πουκάμισα (τάματα). Τα αφιερώματα αυτά, τα διέθετε η εκκλησία σε δημοπρασία και τα χρήματα τα έδινε για κοινωφελείς σκοπούς.
Μετά τα δώδεκα ευαγγέλια πολλές γυναίκες ξενυχτούσαν τον Χριστό. Περνούσαν τη νύχτα ψέλνοντας ύμνους και τραγουδώντας θρησκευτικά άσματα.
Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα
σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται
σήμερα βάλανε βουλή οι άνομοι Εβραίοι
οι άνομοι και τα σκυλιά και τρισκαταραμένοι
ο Κύριος θέλησε να μπει σε περιβόλι
να λάβει δείπνο μυστικό για να τον λάβουν όλοι.
Την Μεγάλη Παρασκευή ο λαός μας συμμετέχει στο δράμα του Θεανθρώπου. Στη Θράκη οι γυναίκες τα παλιά χρόνια ντύνονταν όλες στα μαύρα. Όλη τη μέρα οι γυναίκες φύλαγαν τον Επιτάφιο λέγοντας μοιρολόγια. Έγραφαν τα ονόματα ζωντανών και πεθαμένων που θα μνημόνευε ο παπάς. Τη μεταφορά του επιταφίου αναλάμβαναν κατά το έθιμο οι υπό στράτευση νέοι. Κατά την ημέρα αυτή συνηθίζεται μικρά παιδιά να περνούν κάτω από τον επιτάφιο τρεις φορές σταυρωτά, για να είναι γερά.
Το Μεγάλο Σάββατο είναι ημέρα αναμονής, όλοι περιμένουν με λαχτάρα το βράδυ της Ανάστασης. Το απόγευμα σε πολλά μέρη θυμιάζουν τα λημόρια (μνήματα) «γιατί οι πεθαμένοι ξυπνούν κατά την παράδοση μαζί με το Χριστό».
