Ειδικότερα για την Ελλάδα το θέμα αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς η απαγόρευση νέων φυτεύσεων εμποδίζει την ανάπτυξη της υπαίθρου και του αγροδιατροφικού μοντέλου που τόσο έχει ανάγκη η χώρα αυτή την εποχή.
Καθώς η χώρα από το 1980 έως σήμερα έχει χάσει τον μισό αμπελώνα της (από 1.100.000 στα 680.000 στρέμματα), αγγίζοντας ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Οι αμπελώνες των 5 στρεμμάτων που είναι ο Ελληνικός μέσος όρος δεν είναι βιώσιμες γεωργικές εκμεταλλεύσεις και ως εκ τούτου ο Ελληνικός αμπελώνας θα αφανιστεί αν δεν δοθεί η δυνατότητα νέων φυτεύσεων σε αμπελουργούς με δυνατότητα να συγκεντρώνουν μεγαλύτερες αγροτικές εκτάσεις.
Συνέπεια της συγκεκριμένης στρέβλωσης σημειώνει η βουλευτής, είναι να τίθενται σοβαρά εμπόδια στους αμπελουργούς που επιθυμούν να μεγαλώσουν την έκταση του αμπελώνα τους ενώ καθίσταται ανέφικτο να δημιουργηθούν νέου τύπου αγρότες – αμπελουργοί.
Οι νομοθετικές ελλείψεις στη διαδικασία αγοράς και πώλησης δικαιωμάτων φύτευσης εμπόδιζαν και εμποδίζουν, όλα αυτά τα χρόνια, τη δημιουργία νέων αμπελώνων μέσω αγοράς δικαιωμάτων φύτευσης, ενώ αμπελώνες που εγκαταλείπονται, δεν δηλώνονται απουσία των αντίστοιχων ελληνικών αποφάσεων για αντίστοιχα κίνητρα.
Κλείνοντας την αναφορά της η κ. Τσιαούση επισημαίνει ότι για την Ελλάδα οδοδείκτης για το νέο μοντέλο ανάπτυξης της, αποτελεί η προώθηση του αγροδιατροφικού μοντέλου σε σχέση με την Μεσογειακή Διατροφή και τον Τουρισμό, γεγονός που προϋποθέτει την ανάπτυξη σύγχρονων μορφών καλλιέργειας.
Η ανάπτυξη νέων αμπελώνων μπορεί να αναζωογονήσει τις ερημωμένες πεζούλες και τα χέρσα χωράφια σε νησιωτικές και ορεινές μειονεκτικές περιοχές, δίνοντας μια νέα πνοή στην εγκαταλελειμμένη ακριτική ύπαιθρο.
