Από τη Σόφια μεταδόθηκε ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος και Υδάτων της Βουλγαρίας «εκτίμησε θετικά» το πόρισμα της μελέτης που υπέβαλε η εταιρεία αξιολόγησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του αγωγού.
Με δεδομένο ότι η βουλγαρική κυβέρνηση προβάλλει μονίμως τους περιβαλλοντικούς κινδύνους για την τουριστική περιοχή του Μπουργκάς για να αμφισβητεί την αναγκαιότητα του αγωγού, θα περίμενε κανείς ότι ανοίγει, επιτέλους, ο δρόμος για την έναρξη κατασκευής του πολυσυζητημένου έργου.
Δεν πρόκειται όμως να γίνει αυτό και η αρμόδια υπουργός Νόνα Καρατζόβα έσπευσε να ξεκαθαρίσει αμέσως ότι η έγκριση της μελέτης δεν σημαίνει και υλοποίηση του έργου: «Η έκθεση θα τεθεί σε διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες της διαδρομής του αγωγού και μετά το πέρας αυτών των συζητήσεων το συμβούλιο εμπειρογνωμόνων θα προτείνει την υλοποίηση ή όχι του σχεδίου», πρόσθεσε.
Τόσον καιρό η κυβέρνηση Μπορίσοφ παρέπεμπε στη γνωμοδότηση της περιβαλλοντικής επιτροπής για το ξεμπλοκάρισμα του σχεδίου. Τώρα που αυτή λέει ότι δεν θα υπάρξουν προβλήματα, η Σόφια παραπέμπει στη γνώμη των τοπικών κοινωνιών, τις οποίες επί χρόνια βομβαρδίζει επικοινωνιακά περί των κινδύνων που εγκυμονούνται για τον τουρισμό τους.
Πρόκειται ασφαλώς για κωλυσιεργία, για καντρίλιες του Μπορίσοφ, που δήλωσε αμέσως μετά στη Βουλή ότι «ο πετρελαιαγωγός δεν είναι στην ατζέντα της κυβέρνησης όσον αφορά την υλοποίησή του».
Η βουλγαρική πλευρά έκανε αποδεκτή τη μελέτη της επιτροπής για να μπορεί να κρατάει ζωντανή την προοπτική της κατασκευής του έργου και να διαπραγματεύεται με τη Μόσχα την τιμή του φυσικού αερίου, χωρίς όμως να ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίησή του.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει εμπλέξει τον πετρελαιαγωγό στο γενικότερο παιγνίδι της απαγκίστρωσης της Βουλγαρίας από τη ρωσική επιρροή και πρόσδεσής της στα δυτικά ενεργειακά συμφέροντα.
Οι Ρώσοι, εξοργισμένοι με τα κολπάκια του Μπορίσοφ, εξετάζουν και άλλες λύσεις, ενώ και η Αθήνα θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα του ναυαγίου. Η Ελλάδα επένδυσε στον αγωγό όχι τόσο για τα οικονομικά οφέλη, που δεν προβλέπονται σπουδαία, όσο για την αίσθηση ασφάλειας, έναντι της Τουρκίας, που θα της προσέδιδε η σύνδεσή της με τα δίκτυα των αγωγών της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Τώρα όμως που στη θαλάσσια περιοχή της ανατολικής Μεσόγειου αναδύεται ένας άλλος ισχυρός, κατά τα φαινόμενα, ενεργειακός πόλος, που θα διαμορφώσει και άλλους γεωστρατηγικούς συσχετισμούς, ίσως θα πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.
